จุดเริ่มต้นของฉัน กับการไปอยู่ต่างประเทศคนเดียว 1 ปี

ก่อนอื่นต้องขอเกริ่นก่อนว่านี่เป็นการเดินทางโดยเครื่องบินไกลๆครั้งแรกในชีวิตตตต

แถมไปทีไปนานด้วย 1 ปีเต็มๆ โอ้ยยย~ 

แต่โชคดีหน่อยที่การมาครั้งนี้ไม่เชิงว่ามาคนเดียว 100% เท่าไหร่ ยังใจชื้นที่มีรุ่นน้องจากมหาวิทยาลัยมาด้วยอีกคน ความกังวลเกิดขึ้นมากมายตั้งแต่เครื่องบินยังไม่ออก อย่างแรกหลักๆก็คงเป็นเรื่องภาษาที่พูดได้เต็มปากว่าปกติแล้วไม่เคยมีความมั่นใจในภาษาอังกฤษของตัวเองแม้แต่นิดเดียว จะคิดอยู่เสมอว่าแค่ฟังออกก็คงเอาตัวรอดได้แล้ว แค่ตอบคำศัพท์ง่ายๆคนที่นู่นก็คงเข้าใจแล้ว ซึ่งมันก็มีส่วนจริงอยู่นั้นแหละ แต่ไม่ใช่ทั้งหมด!

00.05 น. วันอาทิตย์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ.2557  เป็นเวลาเครื่องบินออก หลังจากนี้ชีวิตคงจะได้เจออะไรมากมาย เจอสภาพแวดล้อมใหม่ เจอผู้คนใหม่ๆ ชีวิตหลังจากนี้คงไม่มีอะไรเหมือนเดิมแล้วล่ะ ถึงยังไงก็ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆด้วยเถอะ 😊 

อาหาร Low-Fat บนเครื่องบินมื้อแรก กับความอร่อยที่ไม่ควรคาดหวัง จืดๆเค็มๆ  แต่กินได้อยู่นะ 
ถึงอย่างไรก็คิดในใจว่าไม่เป็นไรหน่า มื้อหน้ายังมี ....-o-

และมื้อต่อมาก็มาถึงจริงๆ Low-Fat เหมือนเดิม แต่ต่างจากมื้อแรกคือ ไม่มีรสชาติใดๆ 55555+ นี่ชั้นทำอะไรลงไปเนี่ย กินเสร็จก็ข่มตานอน เอาแค่อิ่มน่า สนามบินที่นู่นต้องมีอะไรกินแน่ๆ 😭

สวัสดี Melbourne อากาศร้อนไม่ต่างจากไทยมากนักเพราะอยู่ในช่วงซัมเมอร์พอดี ระหว่างนี้ก็นั่งรอพี่เจ้าของบ้านมารับไปที่บ้าน ตื่นเต้นจัง :)